poetrysaraiki سرائیکی شاعری

تینڈی اکبؑر جوانی توں صدقے ونجاں تیری عظمت دا جھنڈا لہرایا گیا  اونھاں بہینڑاں نوں ارمان کتنے ہوسن جیندے ہتھوں نہ سھرا پلایا گیا اور سوہنڑا چہرہ مبارک مبارک ہووی تینڈی شبیہہ محمدؐ بنڑایا گیا اتھے ہتھاں چوں چھٹ جامِ کوثر گئے جداں برچھی نوں نپ کے ہلایا گیا اوناں ہتھاں توں حسرت میں صدقے ونجاں جیہڑے سینے چوں برچھی کڈیندے رہے او کینوے پتراں دی لالشاں تے صبر ہوندن عرشی فرشی اے منظر تکیندے رہے

نواں سال جو دلبر آندا پئے،نواں یار بنڑیسوں پہلی تے وت تحفے پیار محبت دے،اوکوں جانی ڈیسوں پہلی تے اساں وعدے توڑ نبھاونڑ دے ،اوندے نال کریسوں پہلی تے اجاں سوچ تے "شاکر" خوش پئے ہیں،آغاز کریسوں پہلی تے۔۔!

تیڈی مونجھ دے مینہ نے میٹ چھوڑے  ساکوں سیت دے پیرے نئیں لبھدے اساں بھوئیں توں لا آسمان توڑیں  گولے شام سویرے نئیں لبھدے جئیں ماڑ دے مانڑ اساں کوں ہن  اوں ماڑ دے ایرے نئیں لبھدے  اویں لبھدن ”اُشتر“ لکھ لبھدن  اساں لَبھڑِن جہڑے نئیں لبھدے (عبدالرشید اشتر)

ساکوں زہر بھریا ایں دور توں ودھ  نہیں کوئی زہریلا ناگ ملیا. کہیں قدم دے پیش نی پدم پیا  ہر سوچ کوں سچ دا دانگ ملیا. بنڑ جوگی جگ توں نکھڑ ڈیٹھے  ہر جاؤں ہے میل مہانگ ملیا. میں آکھئے امرت فرق ہوسی  ہر ناگ ہے یاریں وانگ ملیا. (امرت جوگی)

توں نائیں پکریا تاں کوئی گل نئی  تئیں وانگوں ڈھیر نی پکریے. اساں وقت دے مارے لوک ہیسے  ساکوں شام سویر نی پکریے. تئیں بغض رکھے تاں کوئ ڈر نی  کوئی بغض بغیر نی پکریے. ساکوں اشتر پندھ کیا پکرن ہا  ساکوں اپنڑیں پیر نی پکریے. سئیں عبدالرشید اشتر